En zo is er weer een jaar voorbij gevlogen. Een jaar van Corona, wederom veel klussen, maar ook genieten van ons leventje in ons nieuw huis. Prachtig hier, genieten van de omgeving, de mensen, de ruimte. Vooral die ruimte. Wat een heerlijke plekjes hebben we in dit huis en wat wordt het huis steeds meer en meer af.
Zoveel ruimte als we hebben in en rond ons huis, zo weinig ruimte is er in de agenda. En als die er dan is, dan besteed ik hem toch het liefst aan gezin, diertjes, huis, hobby en schiet het bloggen er helaas wel wat bij in. In mijn hoofd wel honderden verhalen geschreven, maar daarmee staan ze nog niet op papier, dus nu ga ik er toch maar weer eens even voor zitten.
Er is genoeg gebeurd het afgelopen jaar. Genoeg gemaakt en gehaakt!
Kijk eens naar dit fantastische hoekje waar ik nu af en toe mijn vrije tijd kan vertoeven. Is het niet geweldig? De nieuw houtkachel staat er pas een paar dagen en zelfs als ie uit staat is het een plezier voor het oog. Helemaal met die fijne haakboekenverzameling ernaast en het karretje met vers, op kleur gesorteerde katoentjes. Daar wil je toch direct je naald in zetten ๐
Het afgelopen jaar ben ik veel in de weer geweest met pluizig garen. Je moet er even je draai in vinden, maar als het dan eenmaal lukt is het resultaat ‘to cute to be true’! Ik ben helemaal verslaafd aan deze Alpaca’s. Om over de flamingo maar niet te beginnen ๐
Diertjes, diertjes en nog eens diertjes. Niet alleen ben ik weg van die gehaakte knuffeltjes, maar ik ben ook niet weg te slaan bij onze levensechte troetelbeestjes. Een paar maanden geleden haalden we ons nieuwe gezinslid op: Timo. het is een echte boef, maar ook een heerlijke kroel. Als ik in dat heerlijke hoekje zit te haken, komt hij maar wat graag bij me liggen… tenminste… als hij niet te druk is met het aanvallen van de bol wol. Wat ik zeg… een boef! Maar niet meer weg te denken uit ons gezin.
Gelukkig begint het leven ook weer een beetje terug te gaan naar normaal. Ik mag af en toe weer naar kantoor. Fijn om weer echt samen te zijn met collega’s. Jeetje, wat heb ik dat gemist. De kids weer gewoon naar school en hun sporten. Fedde zwemt, Linde is druk met de paarden en Brent voetbalt al weer een tijdje bij Pax. Het afgelopen seizoen werden ze op de valreep net geen eerste binnen de pool. Maar toch een mooie eervolle tweede plek en daar hoort een cadeautje bij. Ik maakte voor de meiden en jongens een mooie handdoek met naam.
Iemand blij maken met iets wat ik zelf heb gemaakt. Daarvan maakt mijn hart iedere keer weer een sprongetje. Helemaal als diegene ervan gaat stralen. Een kraampakketje met de naam van de kleine, de perfecte knuffel.
Zoekend naar foto’s van de kraampakketjes die ik het afgelopen jaar heb gemaakt, kom ik tot de ontdekking dat het er best een aantal zijn. Hieronder een aantal fotootjes van de pakketjes die ik het afgelopen jaar heb gemaakt.
Naast al die leuke cadeautjes voor anderen maakte ik ook nog iets moois voor mezelf. Deze stond al een tijdje op mijn todo list; een granny square vest. Ik denk dat er maar weinig haak(st)ers zijn op de wereld die nog nooit een granny square hebben gemaakt. Dit vest was voor mij een echte must do, must have en ben zo blij met het eindresultaat. Het is een heerlijk warm vest om in weg te duiken tijdens de koudere dagen.
Nu hangt ie netjes in de kast en eerlijk gezegd hoop ik dat ie daar voorlopig even blijft hangen. Afgelopen weekend hebben we mogen genieten van de eerste echt zonnestralen en men wat doet dat een mens toch goed. Het lijkt wel alsof ik dit jaar nog meer naar die zon verlang dan andere jaren. Zin om met een haakwerkje op schoot in de tuin te vertoeven. ‘s Avonds laat met vrienden van een wijntje te genieten bij kaarslicht, of van de bedrijvigheid van de boeren om ons heen die nog tot in de late uurtjes druk in de weer zijn. Het vrolijke geluid van de vogels, en kinderen die springen op de trampo. Daar verlang ik naar. Jullie ook?
-x- Cyn